Western rijstijl

Niet alleen het tuig van het paard en de kleding van de westernruiter onderscheiden zich van de traditionele Europese stijlen, ook de manier van paardrijden is anders. Hoewel de twee tradities hetzelfde doel nastreven - een makkelijk, te berijden, gehoorzaam en evenwichtige ros - wordt het westernpaard tot meer zelfstandigheid in denken en doen getraind

De oorsprong van de western rijstijl is te vinden in de rijstijl van de Spaanse conquistadores. Hieruit ontwikkelde zich de stijl van de cowboys op de Texaanse runderfarms. De moderne western rijstijl baseert zich op de eisen die vroeger aan de meewerkende cowpony werden gesteld

Tijdens de training is het heel belangrijk dat het paard op de geringste teugelinvloed reageert. Men rijdt bij voorkeur met één hand. Het gewicht gaat bovendien vóór de teugel; bij goed getrainde westernpaarden spelen de teugels slechts een minieme rol. In de klassieke rijkunst van Californië krijgt het paard eerst een snaffle bit, een gewoon bit, en dan een of twee jaar een bosal, een hoofdstel zonder bit. Daarna pas wordt met de western stang gereden. Vervolgens is het paard zo goed getraind dat het op de gewichtsverplaatsing van de ruiter reageert, eventueel ondersteund door een optillen of laten zakken van de teugels

Reining komt overeen met de dressuurproef in de Europese traditie. Het paard dient voorgeschreven figuren te maken, die gedeeltelijk op topsnelheid worden uitgevoerd. Dit vereist absolute gehoorzaamheid en een natuurlijk evenwicht

Ook de verschillende gangen worden beoordeeld. Naast de gangen zijn er ook figuren, zoals de spin, de roll back en de sliding stop, ofwel het abrupt stoppen vanuit de galop

Western pleasure is een concoursdiscipline waarbij de gangen, de gehoorzaamheid en het gedrag van het 'werkpaard' naar waarde worden geschat. Daar hoort ook het stilstaan bij, wanneer de ruiter afstijgt, de teugels laat vallen en zich van het paard verwijdert. In de trail-klasse horen ook hindernissen, die echter zonder springen worden genomen

Bij barrel-racing gaat het om snelheid maken rond tonnen die in een driehoek zijn geplaatst; het vergt veel concentratie en soepelheid van ruiter en paard

In de rodeo leven de cowboywedstrijden van weleer voort: rijden op een wild paard, rijden zonder zadel, calf-roping en steer-wrestling. Het rijden op een ongetemd paard vergt meer moed dan rijkunst. Het eindigt meestal met een valpartij. Een strakgetrokken singel is voor het paard aanleiding om te gaan bokken. Zodra de ruiter is gevallen, knelt de singel niet meer en kalmeert het paard

Calf-roping vereist een intensieve samenwerking tussen ruiter en paard. Een goed cutting horse heeft 'cow-sense', hij werkt zelfstandig en reageert vanzelf op bewegingen van het kalf. Zodra het dier is gevangen, staat het paard stil zonder dat de ruiter daar een aanwijzing voor hoeft te geven

Maak jouw eigen website met JouwWeb