Achal-Teké

De Achal-Teké behoort tot de oudste bekenste paardentypen. In Turkmenistan werd dit ras drieduizend jaar geleden al gefokt. Later deden deze rossen dienst in de oorlogen van de Turkmenen en Kuba-Kozakken

De Achal-Teké is een renpaard voor de lange afstanden. Het ras werd als de Russische versie van het sportpaard verder ontwikkeld en kan zich bewijzen in springen, dressuur en eventing. De fysieke taaiheid maakt de Achal-Teké tot een gewilde veredelaar van de zwakkere rassen

De Achal-Teké draagt het hoofd hoog, de hals is eveneens hoog ingeplant. Daardoor is dit paard een opvallende verschijning. De schouders zijn fraai schuin, de schoft duidelijk geprononceerd. Het droge hoofd is voorzien van lange, wijd uit elkaar staande oren, grote ogen, een breed voorhoofd en wijde neusgaten. De borst is smal. Aangezien het lichaam lang en buisvormig is, is de rompdiepte gering. Rug en lendenen zijn vaak week en gevoelig. Hoewel de achterhand zwakjes en smal lijkt, is het paard meestal pezig en krachtig. De lange, gespierde dijbenen geven de Achal-Teké een houterig voorkomen. De hoeven van het paard zijn welgevormd, de koten zijn laag ingeplant en zonder lange beharing. Manen en staart zijn zijdeachtig en verfijnd, zonder overdadige haargroei. Zoals bij alle woestijnpaarden is de vacht dun. De meest voorkomende kleuren zijn vos, bruin, valk en palomino, de laatste vaak met een bronsmetalen teint. Ook komen schimmels en zwarte paarden voor

De Achal-Teké is een paard met veel weerstandsvermogen, maar komt niet tegemoet aan de eisen van de moderne takken van paardensport. Daarvoor mist hij de ronde bovenlijn met de massieve achterhand, die nodig zijn in de dressuur en springen. Toch zijn er uitzonderingen, daar de natuurlijke bewegingen van dit paard voortreffelijk zijn. De gangen zijn atletisch en zwevend. Hoewel de Achal-Teké zogenaamd eigenzinnig en moeilijk is, brengt dit ras veel buitengewone sportpaarden voort

Stokmaat: ongeveer 1,57 meter